Η γάτα και το κουνιαδάκι  με κάλεσαν (και τις ευχαριστώ πολύ) να παίξω 2 παιχνίδια ερωτήσεων. Φυσικά όχι δε λέω σε κάτι τέτοια. Έχουμε και λέμε λοιπόν…

Τρία πράγματα που θα ήθελα να κάνω πριν πεθάνω:
1. Να νιώσω δυνατή και να χαλαρώσω επιτέλους

2. να διαβάσω όλα τα βιβλία που έχω μαζέψει στη βιβλιοθήκη μου και δεν έχω αξιωθεί

3.  να ταξιδεύω (όχι μόνη εννοείται)

Τρία άτομα που έχω αγαπήσει πολύ:
1. Τους γονείς μου
2. Τον αδερφό μου 
3. Τα δυο άτομα που αγαπούν και συντροφεύουν εμένα και τον αδερφό μου και την κολλητή μου

[Εντάξει, δεν είναι τρία, αλλά μιας και κατάφερα να κάνω μια ομαδοποίηση πιστεύω πιάνεται]

Τρεις αξέχαστες στιγμές στη ζωή μου:
1.  Όταν σε ατύχημα με μηχανάκι ο λιπόθυμος αδερφός συνήλθε και με αγωνία αναφώνησε το όνομά μου
2. Η πρώτη φορά που είδα τον Αναστά και η χαρά της μάνας στο γάμο
3. Η περίοδος της συγκατοίκησης με @ Παύλο, @ Μπλου, @ Ταμάρ

Τρία πράγματα που κοιτάζω σε ένα άτομο:
1. πρόσωπο (να αποπνέει ηρεμία, γλυκύτητα, ευφυΐα)
2. να είναι ευγενής και ηπίων τόνων
3. Τα παπούτσια (έχουμε και ένα φετίχ)

Τρία πράγματα που δεν μπορώ χωρίς αυτά:
 Θα πω ένα: την τσάντα μου τύπου τσαντάκι sport Billy  που περιέχει πολύ περισσότερα από 3 πράγματα που δεν μπορώ χωρίς αυτά

Τρία πράγματα που απεχθάνομαι σε έναν άνθρωπο:
1. ειρωνεία – αγένεια - θράσος
2. κουτοπονηριά - κατινιά
3. να είναι σαχλός, υπερφίαλος και πομπώδης

Τρία πράγματα που δεν θα ήθελα να μου συμβούν:
1. Να ασθενήσω σοβαρά εγώ ή οι δικοί μου
2. Να χάσω τους ανθρώπους που αγαπώ
3. Να χάσω το μυαλό μου ή να πάθω κατάθλιψη

Τρία μέρη που θα ήθελα να επισκεφθώ:
1. Ιρλανδία, Σκωτία
2. Μαδαγασκάρη
3. Πολλά ελληνικά νησιά στα οποία δεν έχω πάει

Τρία επαγγέλματα που θα ήθελα να κάνω:
1. συντηρητής έργων τέχνης
2. βιβλιοθηκονόμος
3. αρχειονόμος

Τρία ψέματα που έχω πει κατά καιρούς:
1. Φύγε
2. δε θέλω
3. δε σ’ αγαπώ

Τρία πράγματα που δεν θα έκανα ποτέ στη ζωή μου:
1. να φάω βατραχοπόδαρα και άλλα τέτοια αηδιαστικά
2. να σταθώ και να παρουσιάσω κάτι μπροστά σε κοινό
3. να κάνω ηθελημένα κακό σε άνθρωπο ή ζώο

Τρεις φοβίες μου:
1. Η αρρώστια (δική μου και των άλλων)
2. θάνατος (δικός μου και των άλλων)
3. Τον ίσκιο μου

Τρεις αλήθειες μου:
1. θέλω να είμαι κόρη και όχι μάνα
2. Με εξοργίζουν οι κάθε είδους κοινωνικές συμβάσεις που καταπιέζουν τον κόσμο (μαζί και εμένα) και θεωρούνται φυσικές ενώ δεν είναι
3. Είμαι ένα παιδί και μια γριά μαζί σε ένα σώμα 35χρονης

Τρία λάθη μου:
1. Κρύβομαι από αυτά που φοβάμαι
2. αφήνω να με επηρεάζουν τα πάντα
3. σκέψεις, σκέψεις, σκέψεις

Και…7 πράγματα που δεν μου αρέσουν καθόλου..

·         οι καβγάδες (θα με στείλουν στο νοσοκομείο καμιά μέρα)

·         η μυρωδιά της λεβάντας και του φασκόμηλου και η γεύση της καρύδας και του μάνγκο

·         η τσιγκουνιά και η καρμιριά κάποιων ανθρώπων

·         η αναισθησία στον πόνο των άλλων

·         τα παζάρια (αν έχω το παίρνω, αν όχι τι να κάνουμε?)

·         δάνεια, κάρτες και τα σχετικά

·         να μιλάνε με στεντόρεια φωνή (δίπλα μου είσαι πρέπει να με ξεκουφάνεις?)

Με τη σειρά μου θα καλέσω κάποιους αγαπημένους που δεν έχουν ήδη παίξει: Μαριμάρ και Cloud (στα σχόλια ή στο μέηλ), mr Hubert (αν, όπου, όποτε θέλει), Μάλερ (που είσαι? νύχτες πρεμιέρας ψιλιάζομαι), αρχοντογυναίκα Ρία και homemade, Elena G, Onlyandjustme και όποιον άλλο θα ήθελε να συμμετάσχει σε αυτά τα 2 παιχνίδια ερωτήσεων

Και μια όμορφη διασκευή για το τέλος που την είχα ξεχασμένη και χθες την θυμήθηκα: 

γυάλα? γι άλλα!

Ζηλεύω το λουλούδι του Μικρού Πρίγκιπα στη γυάλα

και ένα τραγουδάκι:

Μιας και τίποτα απο τα δύο δεν γίνεται, παμε γι άλλα

πρωινός παραλογισμός p.1

Ξεκινήσαμε σήμερα μετά του συζύγου σαν καλοί και σχετικά υπεύθυνοι πολίτες που είμαστε να πάμε στο λογιστή να προχωρήσουμε το θέμα της επαναπρόσληψής μου (άλλαξε η ιδιοκτησία, μαμά περνά το μαγαζί στο γιό και συνεπώς η υπάλληλος, δηλαδή εγώ, πρέπει να απολυθώ και να επαναπροσληφθώ, λογικό το λες). Μπαίνει μέσα ο Αναστά (ο σύζυγος δηλαδή) να τα ρυθμίσει σε πρώτη φάση. Το πλάνο ήταν να μπω  αστραπιαία για τις υπογραφές γιατί τεκέ να το πεις, λίγα θα πεις και οι ημικρανίες που με συνοδεύουν σχεδόν μόνιμα (με αγαπούν, παράπονο δεν έχω) θα μου χτύπαγαν το καμπανάκι μετά από 5λεπτη παραμονή εκεί. Καθώς αμέριμνη χαζεύω αφηρημένα ακούω μια φωνή μέσα από τον τεκέ «Κατερίνω, έλα μέσα να λύσουμε ένα θεματάκι»! Αχαχούχα! Ο λογιστής εκείνη τη στιγμή τον ρωτούσε, αν είναι βέβαιος ότι θέλει να με ενημερώσει, γιατί τα ζευγάρια σκοτώνονται γι αυτό το θέμα. Α, δεν ξεκινάμε καλά (σε συννεφάκι πάνω από το κεφάλι μου αυτό)! Λοιπόν, μου λένε ότι, επειδή θεωρείται νέα επιχείρηση, μπορούν να με γράψουν αποκρύπτοντας τη προ-υπηρεσία μου και έτσι το μαγαζί θα γλυτώσει κάποια έξοδα. Ρωτώ: «τι σημαίνει αυτό για εμένα?». Μου απαντούν κάτι για τα οφέλη του μαγαζιού. "Ναι, αλλά τι σημαίνει αυτό για εμένα? "Στην τρίτη ίδια ερώτηση μου λένε ότι τα ένσημα που θα κολλάω θα είναι μειωμένα (δηλαδή παίρνω που παίρνω λίγα ως μερικής απασχόλησης να τα κόψουμε λίγο ακόμα). Πιάνω την γκρίνια στον Αναστά επιβεβαιώνοντας το σοφό λογιστή, ο οποίος με ένα φλεγματικό υφάκι μου λέει:  «και τι κάνεις έτσι? γιατί πιστεύεις ότι θα πάρεις ποτέ σύνταξη?». Φουντώνω αλλά δεν απαντώ γιατί πάνω από όλα πρέπει να είμαστε ευγενείς. Μην πλατειάζω όμως, μετά από ερωτήσεις τύπου είμαι χαζή και δεν καταλαβαίνω, εξηγείστε μου, καταλήγουμε ότι το μαγαζί θα γλύτωνε 5 ευρώ μηνιαίως από την μη αναγνώριση της προ-υπηρεσίας. Δηλαδή έλεος! Πες το άνθρωπε μου από την αρχή μη σφαχτούμε το ζευγάρι πρωινιάτικα άνευ λόγου και ουσίας.

Αλλά όχι δεν τελειώνουμε εδώ. Aλλού είναι το ζουμι. Μου λέει: «δύο τινά, ή δεν ασφαλίζεσαι και ως σύζυγος εργάζεσαι στο μαγαζί όσες ώρες θέλεις ή ασφαλίζεσαι αλλά θα είσαι αυστηρά τις ώρες που δηλώνουμε γιατί αν γίνει έλεγχος μαύρο φίδι που σας έφαγε».

-          Δηλαδή, αν πάω να πω ένα γεια στο σύζυγό μου και να πιούμε ένα καφέ, βρε αδερφέ, και είμαι γκαντέμω και μας ελέγξουν θα πληρώσω πρόστιμο?

-          Βεβαίως.

-          Μα είμαι σύζυγος

-          Είσαι υπάλληλος

-          Και αυτό αναιρεί το γεγονός ότι είμαι σύζυγος?

-          Σύμφωνα με το νόμο, ναι

Όλα εν σοφία εποίησαν οι αγαστοί και αγαπητοί μας νομοθέτες λοιπόν. Με άλλα λόγια το κράτος προτιμά να μην πληρώνω εισφορές. Αν εργάζομαι και δεν ασφαλίζομαι, όλα εντάξει, αν ασφαλίζομαι δίνοντας χρήματα στο κράτος θα εξαντλήσει πάνω μου όλη του την αυστηρότητα. Εδώ κολλάνε ένα σωρό χριστιανικές αναφωνήσεις τύπου Χριστός και Παναγία, Θεέ μου κλπ μαζί με πολλά θαυμαστικά.

Ο πρωινός όμως παραλογισμός δεν έληξε στο λογιστή. Σειρά είχε και ο ΟΑΕΔ. Μη γίνομαι κουραστική όμως, προσεχώς αυτό.

Σας φιλώ προς το παρόν [ιδιαιτέρως τη Φούλη(δεν έχω μάθει ακόμα να κάνω παραπομπή στην σχετική σελίδα) που με ξεσήκωσε να το ξαναπιάσω] και σας αφήνω με ένα τραγουδάκι